Er is veel te doen rondom het onderwerp van palliatieve sedatie. Bij palliatieve sedatie wordt een terminale patiënt tot zijn dood in slaap gehouden met medicijnen om zijn lijden te verlichten. Dit is een normale medische handeling en geen vorm van euthanasie en valt dan ook niet onder de euthanasiewet.
Onder de voorwaarde en verwachting dat de patiënt niet langer dan 2 weken te leven heeft mag een behandelend arts palliatieve sedatie toepassen op verzoek van de patiënt zelf, naaste familie of hulpverleners. Mocht een terminale patiënt wilsonbekwaam zijn (denk hierbij aan bv dementie), dan zal de arts overleggen met een vertegenwoordiger van de patiënt.
Omdat palliatieve sedatie een reguliere medische handeling is hoeft de behandelend arts dit niet te melden aan de gemeentelijke lijkschouwer (schouwarts) of te laten toetsen door een regionale toetsingscommissie euthanasie en wordt deze vorm dan ook wettelijk beschouwd als een ‘natuurlijk’ overlijden.